Review: De hobbit

Titel: De hobbit
Auteur: J.R.R. Tolkien
Uitgeverij: Boekerij
Jaar: 2012 (origineel uit 1937)
Pagina’s: 253

In een hol onder de grond woonde een Hobbit…
Deze woorden schreef professor J.R.R. Tolkien in 1928 op een onbeschreven eindexamenblad van een van zijn studenten. Tolkien wist zelf niet wat hij ermee bedoelde en besloot daarom eens uit te zoeken wat Hobbits eigenlijk zijn. Hobbits bleken kleine lieden die houden van lekker eten en weinig avontuurlijk zijn aangelegd. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen.
Meneer Bilbo Balings is zo’n uitzondering, al weet hij het zelf nog niet. Op een dag komen er zomaar dertien dwergen, vergezeld door de beroemde tovenaar Gandalf, bij meneer Bilbo om een feestje te vieren in zíjn hobbithol; een afscheidsfeestje welteverstaan. De volgende dag gaat de groep op reis om in het oude Moria een schat te zoeken. Tot zijn grote schrik stelt Gandalf voor dat Bilbo meegaat als het veertiende lid van de expeditie. Voor hij het weet, is hij op avontuur en komt hij in aanraking met Trollen, reusachtige wolven, spinnen, Aardmannen en niet te vergeten de oude draak Smaug. Zo wordt Bilbo de meest wereldwijze Hobbit ooit.

Mijn absolute lievelingsfilm is The Lord of the Rings. Ik heb de verfilming van De hobbit uiteraard ook gezien, maar die kan niet tippen aan The Lord of the Rings, ondanks het geweldige acteerwerk van Martin Freeman (en ook Richard Armitage). Toch vond ik het boek lang niet slecht, al vind ik De hobbit toch echt wel geschreven als een verhaal voor kinderen. Zo was het natuurlijk ook bedoeld door Tolkien. Wat niet wegneemt dat je ook als volwassene van dit boek kunt genieten.

Het mooie aan De hobbit is hoe het aantoont dat zelfs een kleine nobody een verschil kan maken in de wereld. Bilbo Balings is misschien wel de meest onwillige held ooit. Hij houdt van zijn thuis. Avonturen zijn zijn idee van een nachtmerrie. En toch laat hij zich door de tovenaar Gandalf en enkele dwergen overtuigen om op avontuur te gaan. En wat voor een avontuur: ze komen trollen tegen; vechten met aardmannen; geraken verdwaald in het duistere Mirkwood woud; en dat allemaal vooraleer ze bij de draak zijn aangekomen. Want dat is hun uiteindelijke doel: ze willen hun gestolen goud (en bijhorende berg) terug innemen door de draak Smaug te doden.

Ik moet altijd even wennen aan Tolkiens schrijfstijl. Het is natuurlijk al een oud boek, waardoor het taalgebruik soms heel ouderwets overkomt. Maar dat went wel. Het is hoe dan ook indrukwekkend hoe Tolkien een hele wereld creëerde. Midden-Aarde wordt gedocumenteerd met nauwkeurig getekende kaarten en bevolkt door verschillende rassen.

Mooi om te zien hoe fantasy toch ook terecht als literatuur beschouwd kan worden. Ik kijk er nu al naar uit hoe ik dit boek later aan mijn kinderen kan voorlezen. Ik geef De Hobbit vijf sterren.