Review: Bezoek van de knokploeg

cover bezoek van de knokploegTitel: Bezoek van de knokploeg
Auteur: Jennifer Egan
Uitgeverij: De Arbeiderspers
Jaar: 2011 (origineel uit 2010)
Pagina’s: 335

In ‘Bezoek van de knokploeg’ maken we kennis met platenproducer Bennie, zijn vroegere punkvriend Scotty, Sasha, kleptomane en Bennies assistente, knappe Alex, Sasha’s date voor één nacht, en vele anderen. Daar waar hun levens elkaar kruisen verwoordt Jennifer Egan met verve en humor de grote truc die de tijd met ons uithaalt, in een roman over verleiding en verlies. Bezoek van de knokploeg is als een conceptalbum uit de jaren zeventig.

Dit boek won een Pulitzer Prize in 2011 en het is niet moeilijk om te zien waarom. Het is een intellectueel boek, dat speelt met allerlei literaire snufjes: het is achronologisch verteld; nevenpersonages uit een vorig hoofdstuk worden plots hoofdpersonages in het volgende hoofdstuk; er worden verschillende genres gebruikt (één hoofdstuk bestaat zelfs simpelweg uit een PowerPointpresentatie, maar is daarom niet minder ontroerend dan al de rest); en er wordt gebruikgemaakt van verschillende vertelperspectieven.

Dit boek samenvatten is moeilijk omdat ik schrik heb te veel te verklappen. Belangrijk om weten is dat elk hoofdstuk vanuit het oogpunt van een ander personage is geschreven en bovendien ook vanuit een andere tijdsperiode. Soms lijkt het dus wel of je allemaal verschillende, ongerelateerde kortverhalen aan het lezen bent, maar niets is minder waar. De personages hebben allemaal vaag iets te maken met de Amerikaanse muziekwereld. Het boek mag dan wel opgebouwd zijn rond een zekere discontinuïteit, de clou van de verhalen lijkt wel altijd overeen te komen. De tijd neemt ons allemaal te grazen en de mensen die we ontmoeten, kunnen een grote impact hebben op onze levens.

Dit boek lijkt een beetje op een middelbare school reünie waar je niet naartoe wilt. Hoeveel potentieel je als tiener ook mocht hebben, de kans is groot dat je doorheen de tijd oud en miserabel wordt. Of omgekeerd: wat voor een loser je vroeger dan ook mocht zijn, misschien word je later wel gelukkig. Toch blijft die drang om iets van je leven te maken in ieder van ons aanwezig. Ik geef Bezoek van de knokploeg vijf sterren.