Review: Het boek van wonderlijke nieuwe dingen

het boek van wonderlijke nieuwe dingen.jpgTitel: Het boek van wonderlijke nieuwe dingen
Auteur: Michel Faber
Uitgeverij: Vrijdag
Jaar: 2015
Pagina’s: 637

Pff, wat een dik boek. Het gaat over een missionaris, Peter, die wordt aangenomen door de Amerikaanse firma USIC om op de buitenaardse planeet Oasis het christendom te verspreiden onder de aliens. Later blijkt dat de aliens zelf hadden gevraagd naar een nieuwe predikant en zelfs dreigden de voedseltoevoer stop te zetten. Ondertussen zit Peters vrouw, Beatrice, eenzaam en alleen op de Aarde. De Aarde gaat ten onder aan allerlei rampen: de Maldiven worden weggespoeld door een vloedgolf; supermarktketen Tesco gaat failliet, en Bea blijkt onverwacht zwanger te zijn.

Het verhaal klinkt als sciencefiction, maar je moet absoluut geen liefhebber van het genre zijn om dit verhaal goed te vinden. Het gaat voornamelijk over communicatie en communicatieproblemen. Allereerst tussen Peter en zijn vrouw Beatrice, die lichtjaren van elkaar verwijderd zijn. Maar ook tussen Peter en de inheemse bevolking van de planeet. Hoewel zij Engels lijken te hebben geleerd van Peters voorganger Kurtzberg, is er de nodige miscommunicatie.

Ergens is het een droevig boek. Tijdens het schrijven van dit boek is Michel Fabers eigen vrouw gestorven. Dat vind je ook wel terug in het boek. Het gaat over afscheid nemen. Doordat Peter en Bea enkel per mail kunnen communiceren, slagen zij er niet in elkaars leefwereld te beschrijven voor elkaar. Hierdoor groeit het onbegrip en groeien zij steeds verder uit elkaar.

Toch vond ik het absoluut geen goed boek. Het is veel te langdradig, veel dingen worden nooit verder uitgewerkt, en het gaat te vaak over religie. Dat is natuurlijk ook persoonlijke smaak, maar Peter hervalt vaak in het quoten van psalmen of in preken geven aan zijn vrouw. Daar heb ik echt geen behoefte aan.

Het boek van wonderlijke nieuwe dingen gaat over wat het is om menselijk te zijn. Het gaat erover hoe onze communicatie soms zijn grenzen kent. Maar het was met momenten echt te langdradig en saai. Ik geef het twee sterren.