Review: Het Huis des Levens

Het huis des levens coverTitel: Het Huis des Levens
Auteur: Chelsea Quinn Yarbro
Uitgeverij: Luitingh – Sijthoff
Jaar: 1998 (origineel uit 1990)
Pagina’s: 495

Le Comte de Saint-Germain heeft vele gaven: hij is genezer, geleerde, geliefde – en de fascinerendste vampier sinds Dracula zelve. Het Huis des Levens licht een tipje op van de sluier van zijn exotische verleden.

Egypte. Het rijk der farao’s. Saint-Germain bracht meer dan een derde van zijn bestaan door in de schaduw van de piramiden. Dit is het verhaal van zijn dienst in de Tempel van Imhotep, zijn transformatie van een bloeddorstige demon in een wezen van goddelijke krachte en wijsheid.

Madelaine de Montalia, Saint-Germains grote liefde, is naar Egypte gekomen, geïnspireerd door het verleden van de man die haar onsterfelijkheid schonk. Maar de intriges van het heden bedriegen haar opgravingen. Grafschenners, smokkelaars, schorpioenen en erger wachten aan de Nijl…

Dit verhaal heeft in principe alle elementen om de lezer te boeien: een knappe femme fatale die dan ook nog eens vampier blijkt te zijn; de clash tussen christenen en moslims in Egypte in de vroeg 19de eeuw; corruptie van de geleerden en plaatselijke leiders; en ten slotte de boeiende geschiedenis van de oppervampier van het verhaal – Saint-Germain.

Toch slaagt dit boek er niet in mijn aandacht vast te houden. Ik denk niet dat er voor dit verhaal 500 pagina’s nodig waren. Ik zal zelfs proberen een samenvatting te geven in één alinea: Madelaine de Montalia, een rijke aristocrate/vampier is gefascineerd door het oude Egypte en koopt haar plaats in het gezelschap van Franse geleerden. In Egypte aangekomen, stuit ze echter op heel wat tegenstand. De meesten van haar zogenaamde collega’s blijken misogyne varkens te zijn die uit zijn op een affaire met haar. Verder weet de plaatselijke mohammedaanse bevolking al helemaal niet hoe om te gaan met een vrijgevochten ongesluierde vrouw. Ten slotte heeft ze zelf nog problemen met haar bestaan als vampier. De brandende, Egyptische zon is niet bepaald bevorderlijk voor een vampier en ze kan niets met haar geliefde dokter Falke beginnen zonder hem zelf in een vampier om te toveren.

Blijkbaar maakt dit boek deel uit van een reeks boeken met Saint-Germain als hoofdpersonage. In dit boek blijft hij op de achtergrond. Bovendien ben ik zelf niet bekend met dit werk en kan ik dus niet beoordelen of dit boek de moeite waard is. Wel is het in zekere mate historisch onderbouwd, wat het voor sommige mensen ongetwijfeld wel interessant kan maken.

Ik heb al gelezen dat de auteur van dit boek – Chelsea Quinn Yarbro – haar opzoekwerk serieus neemt en dat haar boeken dus wel in zekere mate accuraat zijn. Er zijn wel de nodige intriges in het boek verweven om het interessant te maken, maar het slaagt toch niet volledig in zijn opzet. Een leuk fantasyromannetje voor als je echt te veel tijd hebt, maar ik zou het nu ook weer niet aanraden aan iedereen. Ik geef het drie sterren.

Een gedachte over “Review: Het Huis des Levens

Plaats een reactie